Message 3 uit Côte d’Ivoire

Message 3 uit Côte d’Ivoire

Met het verstrijken van de tijd krijg ik een beter zicht op wat zich afspeelt in Ivoorkust. Het is hier pas sinds een maand of vijf redelijk veilig, maar nog niet helemaal. Er zijn nog veel wapens onder de mensen. Duizenden zinnen op wraak op degenen die hun goederen hebben geplunderd of die familieleden hebben gedood. Nog steeds zijn talloze kerken gesloten, vooral een aantal grote. Kerkleden weten niet waar ze heen moeten. Tientallen predikanten zwerven rond, bang om naar hun woonplaats terug te keren, en tientallen anderen verblijven nog steeds in het buitenland. Sommige kerken hadden de gewoonte van hun leden te eisen dat ze op de vorige president stemden. Nu zwerven hun predikanten en ouderlingen rond, zonder inkomen en in bittere armoede. Ze worden gezien als medeschuldig aan de burgeroorlog, die zich een jaar geleden voltrok. Hoewel in een massabijeenkomst meer dan 100.000 protestantse christenen schuld hebben beleden voor de ellende die zich over het land heeft uitgestort, zijn anderen ervan overtuigd dat ze geen kwaad hebben gedaan met hun voormalige publieke politieke standpunten.

Intussen heb ik gesproken met tal van zendelingen, de meeste zonder vaste bron van inkomen. Dat wreekt zich nu. Het land heeft veel geleden onder de onlusten, en is daarnaast ook flink getroffen door de wereldwijde economische crisis. Maar er zijn veel lokale initiatieven, zonder enige hulp van buitenlandse instanties. Dat betreft ongeveer 175 werkers in eigen land, veelal werkzaam in onbereikte gebieden of onder onbereikte stammen, en daarnaast een 25 in het buitenland, vooral in de buurlanden. Ik heb ook gesproken met enkele werkers van Campus pour Christ, de Ivoriaanse ‘Agapè’. Woensdag heb ik een wat uitgebreidere ontmoeting met alle werkers (30). Vanochtend heb ik voor de radio gesproken (‘Fréquence Vie’). Tijdens de opname ging iemands telefoon af, en hij heeft de beller uitgebreid beantwoord, totdat ik er genoeg van had. Probeer er op die manier je aandacht maar bij te houden... Woensdag ben ik weer (dit maal kort) op de radio, en maandag a.s. weer met een langere boodschap (25 minuten). De mensen snakken hier naar bemoediging, na alle ellende die ze hebben meegemaakt. Iedereen wil daar in de eerste plaats over praten; het houdt iedereen nog bezig.

Morgen en overmorgen bezoeken we een aantal zendingsposten buiten de stad. Over een week hoop ik een tweedaagse evangelisatieactie te houden in Divo, een kilometer of 100 ten westen van de hoofdstad. Dat gebeurt samen met de Foursquare Kerken (in Nederland: Rafaël). Zaterdag is er een Gemeentegroeiconferentie. Zondag een breed aangekondigde kerkdienst. Zulke gebeurtenissen vergen veel geld (ik schat 1600 euro, misschien wat meer), maar het past wel goed in mijn wens om blijvende contacten met de mensen hier op te bouwen. Ach, voor de rest is mijn verblijf hier niet zo duur, en zo kan ik toch een paar mooie dingen tot stand brengen.

Vandaag kwam ik pas tegen 17.30 aan mijn lunch toe. Ik word hier aardig bezig gehouden, dus jullie hoeven je geen zorgen over mij te maken.

Met vriendelijke groet en adieu,

Bram Krol

Abidjan, 6-2-‘12