Kongo 2012 week 1

Beste vrienden van Bram Krol,

De reis in Kongo loopt tot dusver zeer voorspoedig en gezegend.  De evangelisatie, nazorg en conferenties in Masi-Manimba waar het team een aantal dagen is gebleven zijn voorbij en in totaal zijn ruim 550 mensen tot geloof gekomen en onder de hoede van de bestaande gemeentes nazorg teams gesteld.

Belmiese  is de volgende plaats waar ze vandaag naar toe reizen. Dit is een reis van ongeveer 145 km. Hierna zal het team zich opsplitsen om twee plaatsen te bezoeken waarbij Bram in Pana   een  vriend (het stamhoofd Motiki) hoopt te bezoeken. De andere plaats die bezocht wordt is Bagata. 

Bram geeft veel preken en les en verder loopt alles erg gesmeerd sfeer en is de gezondheid van Bram en de teamleden goed.

stichting Facilite,

Kongo 2012

Beste vrienden,

Zonder jullie daarvan op de hoogte te stellen, ben ik naar Kongo gagaan. In alle stilte. Buiten 2 medewerkers in Kongo was niemand op de hoogte. Dit om problemen te vermijden. Jullie weten wat er de laatste keer is gebeurd.

Ik ben, samen met onze directeur, ondergebracht in een particuliere woning in een overbevolkte volkswijk. Vanmiddag vertrekken we naar de halte van de nachtbus voor Kikwit. Stukken goedkoper dan het vliegtuig, maar heel ongemakkelijk. Morgen bij het opgaan van de zon komen we in Kikwit aan. Overdags is er geen mogelijkheid daarheen te reizen.

Er is een stevig programma opgesteld. Eerst evangelisatie, nazorg en conferenties in Masi-Manimba (dit is zaterdag 28 juli geweest en hier zijn ruim 100 mensen tot geloof gekomen), Belmiese , Pana - het dorp van mijn vriend het stamhoofd Motiki - en Bagata. Dan terug naar de hoofdstad, om het vliegtuig naar Kananga te nemen, waar een grote predikantenconferentie op ons wacht, met naar verwachting tussen de 160 en 200 deelnemers.

De reis naar Kongo was aangenaam en rustig, en de aankomst zonder problemen. Een agent, die me vaak helpt, leidde me kundig langs de douane.

Alles ziet er gunstig uit. Ook de rechtszaak wacht op de laatste en definitieve uitspraak, die gedaan moet worden door een oude kennis van onze directeur, ds. Luswa. Dat zit wel goed, is ons verzekerd.

Groeten en vrede,

Bram Krol

VERSLAG REIS van Bram Krol naar IVOORKUST, Juli 2012

VERSLAG REIS van Bram Krol naar IVOORKUST, Juli 2012

Een korte reis, waarin veel gebeurd is. De twee predikanten, met wie ik samenwerk, zijn keien: ds. Philippe Makaye en ds. Jean-Christophe Kabongo. Ze zijn erin geslaagd om binnen het budget te werken, en alle doelen voor de reis waar te maken.

Kort samengevat:
Korte cursussen Gemeentegroei in Dabou en Abidjan, met in totaal 170 deelnemers, van onder wie 100 predikanten. Groot enthousiasme. Mensen bellen uit alle delen van het land op, of we daar ook willen komen met een cursus.
Eén lezing op het gebied van Gemeentegroei (2,5 uur, incl. vragenuurtje) in Grand-Bassam, met 25 deelnemers, onder wie 18 predikanten.

Massamedia: T.v.: 5 minuten over Gemeentegroei in het nieuws van Tv-bénie, een christelijke zender.
Radio: Eén keer een kort gesprek over Gemeentegroei voor Radio Fréquence Vie, de meest beluisterde christelijke zender. (Door het open raam van taxi's heb ik meerdere keren deze radiozender gehoord). 2x een preek van 25 minuten, die gedurende de komende maanden elk 2 of 3x wordt uitgezonden.

Kerkelijke samenkomsten: 1 zondagsdienst en 2 door-de-weekse samenkomsten in 3 diverse kerken met in totaal 475 bezoekers. Groot enthousiasme voor de aangereikte onderwerpen.

Evangelisatie:Gedurende een grote interkerkelijke openluchtbijeenkomst in Divo met 1500 bezoekers gaven 280 mensen te kennen ze Christus wilden volgen. In een samenkomst van een pinkstergemeente in Abidjan was dat het geval met 16 mensen, en in een dorpssamenkomst ( waarin ik vertaald werd in de Atié-taal) in de buurt van Alepe werd datzelfde te kennen gegeven door 5 mensen. In alle gevallen waren dat belangrijke doorbraken, vooral in Divo, waar het de eerste gezamenlijke openbare christelijke manifestatie was sinds de burgeroorlog, die 2 jaar geleden beeindigd werd. Het is een grote bemoediging voor allen, dat we in deze paar dagen 300 mensen vonden, die gelovig wilden worden, wat ook betekent: zich bij een kerk wilden aansluiten.

Over het geheel genomen waren de mensen zeer ingenomen (en dat is nog zwak uitgedrukt) met een goede bijbeluitleg en lessen die voor predikanten van kapitaal belang zijn, en in de huidige situatie van Ivoorkust (waar kerken hun wonden likken, nadat veel predikanten een kwalijke rol speelden in het ondersteunen van de verdreven vorige president) lijken dat de juiste woorden op de juiste tijd.

Verder: Veel invloedrijke predikanten en interessante mensen ontmoet en twee diverse evangelisatieprojecten. Een zeer geslaagde en probleemloze reis. In Ivoorkust staan de deuren wijd voor ons open.

Abidjan
Bram Krol, 20 juli 2012

Abidjan, donderdag 19 juli

Abidjan, donderdag 19 juli

Eergisteren gaven in een evangelisatiesamenkomst 's avonds in een pinkstergemeente 16 mensen te kennen dat ze Christus wilden volgen. Gisterochtend gebeurde dat ook in een dorp in de buurt van Alepe (50 km ten oosten van Abidjan) door 5 mensen, wat een enorme doorbraak betekende voor die kleine evangelische gemeente. Vooral in de dorpen heeft men nog een enorme strijd met het Afrikaanse occultisme of animisme. Er zijn allerlei gewoonten, feesten, initiaties en offertjes aan afgoden en geesten die het dagelijkse leven doordrenken. Degenen die daarmee kappen worden soms zelfs uit het dorp gejaagd. In veel opzichten lijkt het animisme hier op wat ik uit Kongo ken. Wanneer de mensen in de gaten hebben dat ik het begrijp en er ervaring mee heb, worden ze open, en vertellen van allerlei zaken, die ze gewoonlijk niet met vreemden doornemen.

Verder zat ik gisteren in een vijf minuten durend onderdeel van het dagelijkse nieuws, uitgezonden door een Christelijk t.v.-kanaal. Vanochtend gaan we naar Grand-Bassam, een stadje dichtbij Abidjan, waar de gezamenlijke predikanten 'eisten' dat ik zou komen voor een lezing. Een half jaar geleden ben ik daar ook geweest, en ook dat keer hadden we niet meer dan een goede twee uur de tijd. Nu is dat dan 3 uur geworden, onvoldoende om zelfs maar minimaal het brede terrein van Gemeentegroei in te leiden, maar ik zal er een onderdeel uithalen. Op zich is dat enthousiasme een heel goed teken. De boodschap komt goed over. Men had op de radio gehoord van mijn komst in het land.

Vanavond spreek ik in een samenkomst van een grote evangelische gemeente in Abidjan. Morgen nog enkele radio-opnamen en een vergadering, en dan moet ik halverwege de middaguren al weer naar de luchthaven vertrekken.

Het gaat hier goed. Ook in Ivoorkust staan de deuren voor ons werk wijd open. Het is een heel ander land dan Kongo: veel meer ontwikkeld en geordend, er is een veel betere veiligheid en ik ben nog geen corruptie tegengekomen, waar je in Kongo binnen het uur tegenop loopt.

Gezondheid prima. Enthousiasme op peil.

Allen Gode bevolen en gegroet vanuit Ivoorkust,

Bram Krol

Abidjan, 16 juli '12

Abidjan, 16 juli '12

Vandaag een Gemeentegroeiconferentie gehad in Abidjan. Geen 300 bezoekers, zoals me eerst gezegd werd, maar toch in elk geval 125, onder wie 72 predikanten uit 66 verschillende kerken. Razend groot enthousiasme. Alles liep dan ook voortreffelijk. Inmiddels komen er telefoontjes binnen uit meerdere delen van het land, vooral uit Grand Bassam, of we - liefst per direct - daar geen conferentie kunnen houden. De predikanten vinden dat ze de lessen van Gemeentegroei hard nodig hebben en goed kunnen gebruiken in hun kerken.

Naast de gratis brochures over Gemeentegroei, zijn vrijwel alle boeken die ik heb meegenomen verkocht.

Vrede,

Bram Krol

Ivoorkust - Zaterdag 14 juli 2012

Zaterdag 14 juli 2012

Gisteren hadden we dan de evangelisatiebijeenkomst in Divo. (Een campagne wil ik het niet noemen, daarvoor was het te weinig en te kort). Divo is een stadje met ongeveer 30.000 inwoners, op 190 km. ten westen van Abidjan gelegen. Driekwart van de weg erheen bestaat uit een goede snelweg, maar de laatste 50 km. bestaan uit hotsen en stoten, veel optrekken en weer afremmen vanwege gaten in de weg en enorme rukken aan het stuur. Dat veroorzaakt nogal eens ongelukken, zagen we op zowel de heen- als de terugweg.

Het was de eerste Christelijke manifestatie na de burgeroorlog; die anderhalf jaar geleden eindigde. Divo is één van de plaatsen die daar ernstig onder heeft geleden, met veel doden en veel kinderen die als wees door de stad zwerven. De kerken zijn ontmoedigd, o.a. door hun eigen kwalijke rol in de conflicten, waar nu op zich vrijwel niets meer van te merken is.

Tien kerken werkten samen voor de evangelisatiebijeenkomst, onder leiding van de predikant van de Foursquare Gospel Church, ds. Gugoa. Alles was redelijk goed geregeld, alleen viel de geluidsversterking af en toe uit. Er waren goede zangers en een nationaal bekende gospelzangeres. De sfeer zat er goed in onder de ruim 1500 bezoekers, in mijn ogen niet zo veel, maar de organisatoren waren opgetogen. Er waren ook veel buitenstaanders bij. 280 van hen gaven te kennen dat ze Christus wilden volgen, bijna 20 procent van het aantal bezoekers, en dat is erg veel. Onder hen zag ik vooral jongvolwassenen. Groot enthousiasme rondom! Deze reis was zeker nodig, dat blijkt maar weer. Een buitenlandse spreker gaf de mensen hoop, nu de meeste buitenlanders die hier voorheen waren, nog steeds niet zijn teruggekeerd.

Het preken ging me goed af. Dat was wel even wat anders dan in Kongo, met een vertaler. Maar hier spreekt iedereen Frans, dus veel denktijd had ik niet tussen de zinnen. Het liep als een trein, snel, flitsend en to the point. Onderwijl reageerde het publiek, zoals het hier gaat, op alles waar ze mee konden instemmen, met geklap, luide halleluja's en gestamp met de voeten. Leuk. Ik ben hier Afrikaan, in Nepal Nepalees, in Somaliland een Somalier, in Nederland een wat stille vaderlander, en het één loopt ongemerkt in het ander over. Het lijkt wel alsof ik in het vliegtuig uit de cocon kruip, en als een lokale vlindersoort uit het vliegtuig stap.

Na afloop maakte ik kennis met een vrouw, die samen met een ander 200 oorlogswezen heeft opgevangen. Er is totaal geen hulp voor die arme kinderen. Ze heeft ooit bij een Nederlands bedrijf gewerkt (Vlisco uit Helmond, waar veel Afrikaanse kledij voor vrouwen wordt gemaakt), een prachtbaann. Maar ze voelde de roeping tot geestelijke arbeid, volgde studies in Nigeria en Zuid-Afrika (waar ze was gestationeerd), en is nu predikante in Abidjan, en werkt vooral aan verzoening tussen de vijandige groepen. Ze heeft al contact met het Oranje Fonds, maar daar wil men dat er minstens één Nederlander betrokken wordt bij het project. Op bezoek bij haar ouders in Divo hoorde deze vrouw dat er een Nederlander zou preken, dus voor haar werd het plaatje al snel compleet. We zullen zien.

Onderweg hebben we voor een habbekrats allerlei vruchten gekocht: sinaasappels, passievrucht, verse pinda's en kleine, zoete bananen. Dat zijn de tropen op z'n best. Straks ga ik ervan genieten, als mijn kopje kofie leeg is. 

Vandaag heb ik verder weinig te doen. Morgen 1 of 2x preken. Het programma is met Afrikaanse hand vastgesteld, en laat volop ruimte voor verrassingen. We zijn druk aan het overleggen over nog één of twee aardige aanvullingen voor mijn bezoek. Maar ik moet de twee harde werkers prijzen. Ze werken angstvallig en nauwgezet binnen de lijnen van de begroting. 80 cent voor bijna een kilo pinda's is het eerste wat ik hier zelf heb uitgegeven. Daar kan zelfs een bedelaar niet arm van worden. 

Iedereen van harte gegroet en Gode bevolen,

Bram Krol

Ivoorkust Juli 2012

Ivoorkust,


Groeten uit Abidjan. Ik werd hier 2 dagen geleden opgewacht door de predikanten Philippe Makaye en Jean-Christophe Kabongo (een Kongolees, die door de kerk van ds. Kibutu in Brussel als zendeling naar Ivoorkust is gezonden, waar hij een grote gemeente heeft). Verder nog 2 predikanten. Een en al hartelijkheid.

Ik ben ondergebracht in het centrum van SIL, een aan de Wycliffe Bijbelvertalers verbonden organisatie. Ik heb al een leuk gesprek gehad met een vertaler van de Bijbel in de taal van de Dan, een stam met Joodse trekken en een Joodse achtergrond volgens sommigen, de stam van ds. Philippe.

Gister heb ik urenlang les gegeven over Gemeentegroei in het plaatsje Dabou, op 40 km. ten oosten van de hoofdstad. De 45 deelnemers- de meesten predikant - konden er niet genoeg van krijgen. Toen een bezoek gebracht aan een evangelisatie project in die omgeving, in een dorpje (Armebe). Heel inspirerend. Vandaag allaan een praatje voor de radio over de Gemeentegroeiconferentie van maandag a.s. in Abidjan, waar 300 deelnemers worden verwacht. Verder vandaag een lange vergadering.

Morgen een evangelisatie-bijeenkomst in de open lucht in de plaats Divo, op ongeveer 140 km. ten westen van Abidjan. We werken daar samen met een tiental verschillende kerken.

Verder staan op het programma: zondag preken in 2 kerken; maandag de grote Gg-conferentie, dinsdag17 juli en de dag daarop evangelisatiebijeenkomsten in de plaats Alepe (ik weet niet waar ik dat op de kaart moet vinden), donderdag een werkbespreking en waarsch. een toespraak voor de radio; vrijdag 19 juli retour naar Nederland. Men zal nog wel tal van zaken vinden om me aangenaam bezig te houden. De uitnodigingen stromen binnen. 

De samenwerking met de 2 voortrekkers naast me: Philippe en Jean-Christophe, verloopt werkelijk subliem. Er liggen grote mogelijkheden voor ons werk in dit land.
 
Gezondheid prima. Op de heenweg was er een computerprobleem bij Air France. Na aankomst in Parijs moest ik 1,75 uur in de rij staan, om een instapkaart te bemachtigen. Ik was vrijwel de laatste, omdat ik laat v.u. Ndl. aankwam.

Bid voor de evangelisatiebijeenkomst morgen - en ook voor de andere punten op het programma.

Met vriendelijke groet en Gode bevolen,

Bram Krol
 

VERSLAG reis NEPAL, juni/juli 2012

VERSLAG reis NEPAL, juni/juli 2012

Een prettig verlopen reis, waarin alle doelen werden gehaald. We bleven net de hevigste moessonregens voor, die pas goed doorbraken toen het laatste deel van onze reis achter de rug was. Behoudens enkele dagen last van darmproblemen (onderweg een maaltijd met vlees genomen, dom…) geen gezondheidsproblemen. Geen last gehad van de harde matrassen, wel van een enorme spierpijn na de terugweg (afdaling) uit de bergen van Rasuwa.

1. We begonnen met een tweedaagse trainerstraining Gemeentegroei, waardoor we meer mensen als docent bij onze cursussen kunnen aantrekken. 8 studenten waren zeer belangstellend. Allen zijn reeds betrokken bij theologisch onderwijs in Kathamandu. Eén van hen, Amit Karthak, deed al de week daarna in ons team mee, en met goed resultaat.
2. Reis naar het Rasuwadistrict, ten noorden van Kathmandu aan de grens met Tibet. . Hier hebben we een cursus gegeven, aangevuld met lessen over allerlei bijbelse onderwerpen, want in die afgelegen streken hebben de weinige gelovigen nog nooit een conferentie meegemaakt, en gastsprekers zijn uitermate zeldzaam. 50 deelnemers, onder wie slechts 4 predikanten van m.n. 2 gemeenten. Groot enthousiasme. Hoogtepunt was de aanbieding van een liedbundel in de eigen taal (een mengeling van Tamang, Helambu-Sherpa en Tibetaans) en met gebruikmaking van eigen melodieën, die gangbaar zijn in Tibet en aangrenzende streken, maar die geheel anders zijn dan wat men elders in Nepal kent. Dit zou wel eens een doorbraak kunnen zijn voor evangelisatie in het hooggebergte van Nepal en in Tibet en Bhutan. Hoeveel zendingsleiders hebben daar niet naar gezocht in de afgelopen eeuwen? De mensen waren er zeer mee ingenomen, en ze zongen liederen in een toonzetting, waar ik niet mee uit de voeten kan met gemak en zichtbaar met plezier. De gemeente van Gyalsang Lama en zijn vader uit Thulo Syapru is onafhankelijk. Ik denk dat we in de toekomst deze mannen moeten helpen hun initiatief verder uit te bouwen in de evangelisatie van hun gebied en van Zuid-Tibet (de Kerungs).
3. Naar Makawanpur (uitspraak: Makkenpoer), het stadje Palung, 75 km. westelijk van Kathmandu, hooggelegen (2100 meter) in het middengebergte. 17 gemeenten uit dat gebied, en nog drie van verder gelegen streken, deden mee. Het is één van de gebieden waar de kerk razendsnel groeit. Er waren bijna 60 deelnemers (16 predikanten) en nog wat daggasten. De conferentie was zeer geslaagd. Voor ons kwam het hoogtepunt toen we de dag na de conferentie doorbrachten in het huis van één van de pioniers van de kerk in die streek. We troffen enkele leden van zijn kerk aan uit dorpen op 3,5 uur lopen, hoog in de bergen. (Voor mij is dat minstens een tocht van 5 uur…) De naar schatting 600 – 800 mensen die daar wonen, allen Tamangs, willen unaniem Christen worden, volgens die mannen. Maar wie wil naar zo’n afgelegen streek? De enige manier is daar gemeenten te stichten, want de tocht naar de meest nabije kerk vergt bijna 4 uur… En dat over een steil en op sommige punten gevaarlijk pad. Maar deze open deur kunnen we toch niet voorbijgaan? Dhruba Adhikari zal er poolshoogte gaan nemen, evenals in het nabije (8 uur verder lopen…) plaatsje Gogane, waar door zijn toedoen nu een gemeentetje is gekomen, sinds we daar een jaar geleden begonnen.
4. Laatste reisdoel was: het Oosten van Nepal, vooral Damak (contact met een delegatie van de Kirati goeroe; voorbereidingen voor evangelisatie etc. in hun hoofdkwartier), Oorlabari (slechts 7 km. van Damak vandaan), waar we het werk van onze parttime werker Ruben Pariyar hebben bezocht. De gemeente past niet meer in de huiskamer, ook al zou je mensen gaan opstapelen, dus dat gaat goed. Er komen nu 40 mensen samen (een jaar geleden 12 of 13). Ruben kreeg een fiets, want hij moet vaak naar buitengebieden, o.a. het plaatsje Mangalbari op 2 á 3 km., waar diverse gezinnen wijd open staan voor het geloof. Toppunt was het bezoek aan Rangeli, waar ds. Suresh Marandi zijn kerkjes flink ziet groeien. Hij is een Santali, en heeft enorm veel ingang bij de minderheidsstammen (outcasts…) in zijn gebied (oostelijk van de stad Biratnagar), en in wijdse gebieden in de Indiase deelstaat Bihar. Hij kan gebruik maken van zijn eigen taal, het Maithili, of anders spreekt hij Hindi. Bihar is fel anti-christelijk, er zijn veel extreme hindoegroepen die veel geweld gebruiken, maar Suresh (en zijn broer Monoj) denken hiermee om te kunnen gaan. Het hindoeïsme is onder de kleinere stammen (Santali, Mandal, Chowdhari etc.) nauwelijks doorgedrongen. Massaal wil men tot geloof komen. Maar die streken liggen in sommige gevallen meer dan een dag reizen (grotendeels per trein) van Rangeli vandaan. Bovendien zijn die streken, zelfs in het oog van Nepalezen, zwaar onderontwikkeld. We moeten proberen hier een project van te maken. Een evangelist voor Nepal in die streken komt op 60 euro per maand; wordt er iemand uitgezonden dieper Bihar in, dan wordt dat 95 euro. Evangelisatie vanuit Nepal, in één van de moeilijkste gebieden van India!

Verder hebben we enkele huisbijeenkomsten gehad in Damak en Topgachi, zaken geregeld voor het schooltje in Balamvita etc.

Naast de belangrijkste reisdoelen heb ik gepreekt in een drietal gemeenten (2x Kathmandu, 1x Makawanpur district), alle kleine en jonge gemeenten. De grootste was die van Norbu Tamang, een Friends Church, met 70 bezoekers op zaterdagen, die niet meer in de kleine gehuurde ruimte passen. Ze zullen binnenkort een eigen gebouwtje (moeten) neerzetten in Jorpati, een wijk van de hoofdstad. Verder een bespreking met het bestuur van onze vereniging in Nepal, een diner bij een parlementslid (mw. Guragai), samen met een oud-minister van landbouw en allerlei persoonlijke contacten.

Ik heb met allerlei deskundigen op het terrein van het bijen houden gesproken, en we staan nu klaar om in drie of vier gebieden (Pakerbas in Ramechhap, Rasuwa, Chisopani en mogelijk in het Paachtar district in het oosten) een training aan arme boeren te laten geven, waardoor die beter in hun onderhoud kunnen voorzien. Met afgevaardigden uit het dorp Chisopani (Koudwater) hebben we plannen opgesteld voor de bouw van een schooltje en de eerste fase van het opzetten van het kweken van paddestoelen voor de lokale restaurants in Rasuwa en omgeving is achter de rug. In september gaat daar alles goed van start, en kunnen 25 armen (vooral weduwen) een goede inkomstenbron tegemoet zien.

We mogen de Heer danken voor een goede en veilige reis (o.a. tientallen kilometers achterop motoren door het chaotische verkeer van Kathmandu, waar nauwelijks regels in acht worden genomen), drie prachtige nieuwe open deuren en het feit dat we tal van geestelijke leiders en gemeenten mochten bemoedigen en helpen. Ons werk wo0rdt rijk gezegend, het verbaast me elke keer weer hoezeer dat het geval is.

Bram Krol, 6-7-2012

Nepal 4-7-2012

Kathmandu, 4-7-2012

Het was heet in de vlakte, achter in de dertig graden Celsius als regel. Intussen rende ik achter evangelist Santosh Nepali aan, die snel loopt en onvermoeibaar lijkt. Nieuwe gelovigen bezoeken, en een kopstuk uit de Kirati-beweging, de heer Meherman Lingden, met wie ik het goed kan vinden en die een goed zakenman is. We hadden een evangelisatie-huisbijeenkomst in Topgachi, met enkele goede nieuwe contacten. Vluchtig wat contact met Balamvita. Santosh stelde een nieuwe gelovige, die inmiddels een 5 maanden durende bijbelschool heeft gevolgd, voor als nieuwe medewerker voor de buitengebieden Dhimdime, Balamvita en Topgachi. Maar ik bespeur een probleem op het persoonlijke vlak in Balamvita, en wil dat eerst opgelost zien voordat ik enige verdere stap wil overwegen. Niets ernstigs, maar wel lastig, vooral vanwege een man die ik ervan verdenk dat hij een probleem met alcohol heeft. 

Het werk in Oorlabari breidt zich gestaag uit. Opnieuw zag onze werker Ruben 2 gezinnen tot geloof komen. Naar ieders overtuiging is hij ijverig en trouw. Hij trekt veel jonge gezinnen aan, en dat is een stabiele basis voor een gemeente. Het is trouwens een plezier om een hele schare kinderen van een jaar of 8 hard en overtuigd de geestelijke liederen te horen meezingen. Tal van mensen staan op het punt om tot geloof te komen, o.a. in het 2 km. verder gelegen plaatsje Mangalbari. We hebben uitgebreid overleg gehad om op het platte dak van het huis van de fam. van Ruben een (tijdelijke) kerkzaal te maken. Ik wacht eerst af wat de kosten zullen zijn, en hoeveel de lokale gemeenschap van 40 zielen kan bijdragen.

Leuk contact gehad met 2 afgevaardigden van de goeroe. We hebben de evangelisatieactie en geloofsgesprekken voor over 7 maanden voorbereid. Ik heb als geste een toezegging gedaan voor een hoogstnoodzakelijke nieuwe weg van Larumba naar 'beneden', aanzienlijk korter en minder steil dan de huidige weg, die door erosie steeds slechter begaanbaar is. (Dit komt o.a. door de achterlijke manier van grondgebruik...) Maar goed, 350 euro voor het goede doel en de voortgang van de vriendschappen moet kunnen. Ik heb trouwens ook een gift van 100 euro gegeven voor de kerk in Damak, die nog steeds niet af is, en door stijgende materiaal- en vervoerskosten nog een tekort van 2600 euro kent. Ze komen er wel...

Het lastige van leiding geven is dat er steeds problemen zijn. Ik word steeds laconieker, en doorzie problemen vaak snel. Het resultaat is dat de werkers weer nieuwe moed grijpen. Ze hebben de neiging zich blind te staren op problemen.

Het laatste stukje van onze reis naar het Oosten voerde ons naar Rangeli, 25 km. oostelijk van de tweede stad van Nepal, Biratnagar. De groei van het kerkje van ds. Suresh Marandi, een Santali, gaat door, evenals van de 4 andere gemeenten die hij stichtte, waarvan 2 in Bihar. Een veel verder gelegen plaats in Bihar wil ook een gemeente, maar om daar te komen, moet je wel 18 uur in de trein zitten. Suresh is er 2 maanden geleden anderhalve week geweest (door ons bekostigd). Honderden willen Christus accepteren. Maar wie wil daar zolang bivakkeren? Het gebied is - vergeleken met het niet bepaald ontwikkelde Nepal - hevig onderontwikkeld. Op 20.000 inwoners tref je er geen enkel toilet, en de hygiene is ten hemel schreiend. Maar de broer van Suresh, Monoj, wil graag in Bihar aan de slag. Niet omdat hij geen werk heeft. Hij werkt in een hotel in Rajasthan, India. Maar hij heeft het verlangen God te dienen door te werken in Bihar. Terwijl we in Rangeli waren, kwam er een telefoontje binnen uit die streek. Wanneer komt onze evangelist?

Bihar, wel genoemd 'het graf van de zendelingen', verzet zich heftig tegen het Christelijke geloof. Exreme hindoegroeperingen (die niet terugdeinzen voor brandstichting, geweld en zelfs moord) zijn daar sterk vertegenwoordigd. Maar de primitieve stammen van de riviervlakte (o.a. Mandals, Santali's en Chowdhari's) hebben daar geen boodschap aan. Zij staan erg open voor het evangelie. Alleen moet een evangelist rekening houden met ernstige vervolging. Monoj is daar niet bang voor.

Ik heb Suresh gevraagd een goed plan te schrijven. Daarna zullen Santosh en Dhruba, mijn secretaris in Nepal, een zekere screening doen. Ze zullen ook de gemeenten en evangelisatieposten bezoeken. We overwegen enkele evangelisten voor een beperkte tijd te ondersteunen, om daarna te zien hoe alles gaat. Een evangelist (met gezinnetje) in Nepal kost maximaal 60 euro per maand, in Bihar iets meer dan 100 euro per maand.

Mijn taak hier zit er bijna op. Nog enkele kleinere zaken, zoals overleg met het bestuur van onze beweging in Nepal.Kort na mijn vertrek zullen twee bitterhard nodige werkjes verschijnen: de Nepalese editie van de brochure 'Visie', waar men veel van verwacht, en een boekje van Norbu Tamang (binnenkort doctor in de theologie!) over leven en leer van de Heer Jezus Christus. Ook hard nodig. Voor een habbekrats stellen we die werken ter beschikking, en reeds nu is de belangstelling ervoor overweldigend.

Goed, dat was het dan weer.

Ieder gegroet en Gode bevolen,

Bam Krol

Nepal 30 juni 2012

Alles in orde hier. Net terug uit Palung, en van een kerkdienst onderweg van een nog erg jonge gemeente.

We hadden in Palung uiteindelijk 60 deelnemers in de cursus, onder wie een stuk of 14 predikanten. Opnieuw groot enthousiasme. Het was de eerste cursus ooit voor de kerken in het dal waarin Palung ligt. Gisteravond, na de cursus, hebben we overnacht in het huis van een bekende van de oudste zoon van Dhruba. Die mensen zijn echte pioniers: man, vrouw en zeker ook hun tweede zoon: Indhra. Vader is met een gemeentetje begonnen, reeds 7 jaar geleden. Deze is tamelijk klein nog, ongeveer 55 mensen, maar inmiddels zijn er wel 7 andere gemeenten gesticht, met meer dan 130 zielen. Op drie uur lopen liggen drie dorpjes met een Tamang-bevolking, die naar zeggen van een dorpsbewoner, die lid is van die gemeente met 55 leden, 100% van de inwoners Christen wil worden. Het gaat om 600 - 750 mensen. Geen evangelist te vinden. Ook dat kan in Nepal. Voor kinderen, ouderen en zwakke mensen is de voetreis naar de buitengebieden van Palung te ver (3,5 uur, langs zeer steile paden).

Net m'n horloge verloren. (Of is deze gerold?) De waarde was niets meer, dus ik zal een ander ding van maximaal 15 euro kopen.

In het gemeentetje waar ik heb gepreekt vanochtend, was o.a. een bekeerde lama (een boeddhistische geestelijke). Heel interessant. Ook dit is een gemeente in ontwikkeling (gesticht door Indhra), die net drie jaar bestaat en 25 leden telt, allen pas sinds kort gelovig. Ze hebben een klein kerkje gebouwd uit eigen middelen.

Morgen vlieg ik naar Biratnagar in het oosten, om vandaar naar Damak, Balamvita (schooltje) en Rangeli  (evangelisatie in Bihar) te reizen. Het zal warm zijn in de vlakte. 40 graden Celsius is daar om deze tijd geen uitzondering.

Gezondheid is optimaal. De groeten aan iedereen.

Vrede,

Bram