Reisverslag Nepal

Beste vrienden,

Hierbij het verslag van mijn laatste reis dat u nu kunt lezen op de website:

http://www.bramkrol.com/ne_jun_2011.htm

Met vriendelijke groet en Gode bevolen,

Bram Krol

Somalie land 2011

Beste vrienden,

Gister kon ik niet mailen. Het onweerde en regende flink, waardoor tv noch internet werkten. Dat is goed nieuws voor Somaliland, hoewel het hier lang niet zo droog is als in het zuiden van Somalia, waar een hongersnood heerst. Bij aankomst zag ik vanuit het vliegtuig zelfs verschillende groene plekken.

Even ter verduidelijking. Ik ben hier in het vreedzame maar arme Somaliland op eigen kracht en met eigen geld. Het is geen werk van Stichting Facilite. Maar in 1998 heb ik de start mogelijk gemaakt van een hulpverleningswerk, Doses of Hope, dat inmiddels heel groot en bekend is geworden. Er werken nu 30 mensen fulltime, en talloze duizenden zijn op de ene of andere wijze door hen geholpen met microcredit, ondersteuning en kunstmatige ledematen voor gehandicapten, AIDS-preventie, blindenschool en beroepsopleidingen voor kanslozen. Zo dikwijls kreeg ik al het verzoek eens langs te komen, en nu ik er ben voelt het feestelijk aan dat ik hieraan mocht meewerken. Ik heb heel wat van de bevoorrechten door Doses of Hope gesproken, mensen met winkeltjes, of gehandicapten met een kunstbeen en aangepaste schoenen, en het meest opmerkelijke: een jongen zonder handen en bovendien blind, die nu kan lezen (met zijn tong) en schrijven (met zijn voeten). Twee jaar geleden durfde hij niemand te antwoorden, als zovelen, verstoten vanwege hun handicap, zonder enig gevoel van eigenwaarde. Nu was hij de erste die me in goed Engels dingen kon uitleggen. Die Mustafa.....!

Somaliland is een rustig land. Hier geen religieuze extremistische en geweldddadige groepen, geen piraten e.d. Toch wordt dit land met 3,5 miljoen inwoners slechts door 3 landen erkend, waaronder Israel. Dat heeft waarsch. te maken met het bestaan van een Joodse stam hier, de Yibirs, die hier 'de Hebreeen' worden genoemd. Ze hebben een oud Hebreeuws dialect, maar zijn hun eigen achtergrond zo goed als kwijt.

Tot mijn vreugde heeft D.o.H. veel voor de Yibirs en de 3 andere minderheidsgroepen in het land gedaan (o.a. met hulp van Deense en Noorse hulpverleningsorganisaties). Rashid, de directeur van de fin. afdeling, die zelfstandig draait onder de naam Kaaba (Somalisch voor 'ondersteunend'), wordt door deze groepen als een soort reddersfiguur gezien en op de handen gedragen. Hij vecht tegen de misvattingen en maatschappelijke verwerping van de minderheden. "Als wij niet vergevingsgezind en liefdevol zijn, hoe kan God dat dan voor ons zijn?" zegt hij vaak. Het zou een tekst uit de Bijbel kunnen zijn. Overigens komt het geloof hier veel ter sprake, en zeker niet op oppervlakkige wijze.

Zo meteen heb ik mijn derde ontmoeting met de Yibirs, en vooral met hun leider die de titel 'sultan' draagt. Ik ben benieuwd. Over hun Hebreeuwse oorsprong bestaat geen twijfel. Een van hen is een intellectueel, die in Nairobi woont, en die ik daar hoop te ontmoeten wanneer ik over die stad naar Kinshasa reis (de 24e).

Ik heb een grote bewondering voor Rashid en voor de algemeen directeur Fadumo. Ze verdienen weinig, maar van hun karige salaris halen ze nog geld af om gevangenen te helpen en andere noodgevallen op te lossen. Met zulke mensen kun je werken. Die verzetten bergen.

Natuurlijk ben ik hier niet om rijk te worden. Dat lukt niet met een bezoek aan een noodlijdend goed werk. Maar inspirerend is het zeker. 

Mijn gezondheid is in orde. Sinds 24 uur ben ik koortsvrij. Ik voel me goed. Ik verblijf hier in een hotel, zwaar bewakt. Sinds er in 2007 3 bomaanslagen van Al Shabab zijn geweest (een groep die samenwerkt met Al Qaida), zijn de veiligheidsmatregelen enorm scherp. Ik kan niet zonder te worden gefouilleerd het hotel in, en ook de auto wordt bij de oprit met spiegels gecontroleerd. Maar er zijn nadien geen aanslagen meer geweest. De mensen zijn goedlachs en vriendelijk.

Tot zover het nieuws uit Hargeisa. 

Allen vriendelijk gegroet en Gode bevolen,

Bram

Somaliland juli 2011

Maandagochtend in alle vroegte is Bram, ziek, vertrokken naar Somaliland en aansluitend Congo.
Gelukkig was de reis prettig en de gezondheid gaat vooruit.

Doses of Hope doet uitstekend werk en het zijn leuke mensen.
Vandaag is er een gesprek geweest met de leiders van de Yibirs (Hebreeën) in Somaliland.
Zeer instructief. Die mensen worden enorm onderdrukt.
Verder nieuws volgt.

Stichting Facilite te Gorinchem.

RADIO-UITZENDING zaterdagavond

Beste vrienden,
Zaterdagavond 16 juli a.s. is Bram een half uur te horen op de radio, in gesprek met Embert Messelink van het EO-programma 'Deze Week' op radio 5 om 20.35 uur.

Stichting Facilite te Gorinchem

Nepal juli 2011

Na een tamelijk lange reis zijn we goed en wel aangekomen in Pakhribas,de plaats waar de HEF haar werk in Nepal is begonnen, en waar de eerste kerk door haar werd gesticht. Ik heb dat gebouw 18 jaar geleden geopend, en in 1991 was Pakhribas de eerste plaats in Nepal die ik bezocht. Vanochtend heb ik er gepreekt. Met 61 groteren en 18 kinderen zat het gebouw goed vol. Buiten de regentijd is het nog drukker. Nu moeten de boeren rijst planten, een zwaar werk in de modder, waar ze weken mee bezig zijn. Ze kunnen er niet of nauwelijks tussenuit breken. Vooral de genen die 1 of 2 uur van de kerk vandaan wonen, zijn dan een hele dag kwijt. Ik kan het begrijpen. Het is een strijd met de tijd en de regen. Zelfs tijdens de tropische plensbuien lopen ze rond op hun rijstveldjes, om dijkjes te herstellen en dergelijke. Anders riskeren ze de hele oogst kwijt te raken. We hadden een zeer gezegende dienst. Morgen spreek ik in twee kleine gemeenschappen (resp. 35 en 50 mensen, en ik weet natuurlijk niet hoeveel bezoekers er dan zullen zijn). De eerste is in een dorp op een uurtje lopen van Pakhribas (Sanney), en de tweede in een wat grotere plaats op een uur met de bus en een twintig minuten lpoen: Leguwa. Het evangelie verbreidt zich over deze hele streek gestaag, maar niet heel erg snel.

Met de politici heb ik eergisteren tijdens het diner gesproken over de dreiging van een antibekeringswet, en ze waren het roerend met me eens. De oud-minister heb ik een Bijbel cadeau gedaan.



maandag 4 juli
Net terug uit Leguwa, een reis die gewoonlijk minder dan 2 uur duurt voor een afstand van 20 km. Maar het was erg drassig, en telkens liep de bus vast. Ook hadden we nog een klapband. De reis ging langs diepe kloven en gevaarlijke steiltjes. We deden ruim 4,5 uur over die reis, waardoor we opnieuw in Pakhribas moesten overnachten, in plaats van Dharan. Het werd te laat. Bovendien zaten er door de drukte veel mensen op het dak, waaronder ik, en dat is erg gevaarlijk als het donker is, vanwege overhangende takken en electriciteitsdraden. Het was trouwens toch gevaarlijk. De weg was zo slecht, dat je je soms met 2 handen moest vasthouden om niet van het dak afgegooid te worden.

In Leguwa werkt Dipak Azariah, een H.E.F.-evangelist. Enkele jaren geleden was er nog geen enkele gelovige; nu zijn het er 36. Vandaag mocht ik 7 nieuwe gelovigen dopen, en er kwam ook iemand tot geloof. We kwamen samen in een veel te nauwe huiskamer. Na de dienst was er eten voor ons klaargemaakt, maar buitengewoon onhygienisch.

Gode bevolen.