Nepal juli 2011

Na een tamelijk lange reis zijn we goed en wel aangekomen in Pakhribas,de plaats waar de HEF haar werk in Nepal is begonnen, en waar de eerste kerk door haar werd gesticht. Ik heb dat gebouw 18 jaar geleden geopend, en in 1991 was Pakhribas de eerste plaats in Nepal die ik bezocht. Vanochtend heb ik er gepreekt. Met 61 groteren en 18 kinderen zat het gebouw goed vol. Buiten de regentijd is het nog drukker. Nu moeten de boeren rijst planten, een zwaar werk in de modder, waar ze weken mee bezig zijn. Ze kunnen er niet of nauwelijks tussenuit breken. Vooral de genen die 1 of 2 uur van de kerk vandaan wonen, zijn dan een hele dag kwijt. Ik kan het begrijpen. Het is een strijd met de tijd en de regen. Zelfs tijdens de tropische plensbuien lopen ze rond op hun rijstveldjes, om dijkjes te herstellen en dergelijke. Anders riskeren ze de hele oogst kwijt te raken. We hadden een zeer gezegende dienst. Morgen spreek ik in twee kleine gemeenschappen (resp. 35 en 50 mensen, en ik weet natuurlijk niet hoeveel bezoekers er dan zullen zijn). De eerste is in een dorp op een uurtje lopen van Pakhribas (Sanney), en de tweede in een wat grotere plaats op een uur met de bus en een twintig minuten lpoen: Leguwa. Het evangelie verbreidt zich over deze hele streek gestaag, maar niet heel erg snel.

Met de politici heb ik eergisteren tijdens het diner gesproken over de dreiging van een antibekeringswet, en ze waren het roerend met me eens. De oud-minister heb ik een Bijbel cadeau gedaan.



maandag 4 juli
Net terug uit Leguwa, een reis die gewoonlijk minder dan 2 uur duurt voor een afstand van 20 km. Maar het was erg drassig, en telkens liep de bus vast. Ook hadden we nog een klapband. De reis ging langs diepe kloven en gevaarlijke steiltjes. We deden ruim 4,5 uur over die reis, waardoor we opnieuw in Pakhribas moesten overnachten, in plaats van Dharan. Het werd te laat. Bovendien zaten er door de drukte veel mensen op het dak, waaronder ik, en dat is erg gevaarlijk als het donker is, vanwege overhangende takken en electriciteitsdraden. Het was trouwens toch gevaarlijk. De weg was zo slecht, dat je je soms met 2 handen moest vasthouden om niet van het dak afgegooid te worden.

In Leguwa werkt Dipak Azariah, een H.E.F.-evangelist. Enkele jaren geleden was er nog geen enkele gelovige; nu zijn het er 36. Vandaag mocht ik 7 nieuwe gelovigen dopen, en er kwam ook iemand tot geloof. We kwamen samen in een veel te nauwe huiskamer. Na de dienst was er eten voor ons klaargemaakt, maar buitengewoon onhygienisch.

Gode bevolen.