Congo Augustus 2011

Beste allemaal,

 

Geen zorgen. Alles in orde. Gisternacht teruggekomen uit Bagata, waar telefoon noch internet bestaat. Een stad met 100.000 inwoners, en bovendien een belangrijk bestuurlijk centrum. Congo verkeert nog grotendeels in de Middeleeuwen.

 

Het gaat goed met me. De dag na aankomst in Bagata verdween mijn hoest, om plaats te maken na enkele uren voor een vreselijke diarree.  Na ruim 3 dagen niets te hebben gegeten was alles over. Moeiteloos ben ik weer enkele kilo's kwijtgeraakt, en menige dikkerd zal me benijden. Ik voel me goed, en ben vandaag weer begonnen te eten. Binnenkort ben ik weer wat ronder. Momenteel ben ik buikloos.

 

In Bagata leken de zegeningen van Bulungu zich te herhalen, waar onze campagnes ooit begonnen. 2100 bekeringen ongeveer, terwijl we in Bandundu-ville ongeveer 1400 mensen tot geloof zagen komen.  De mensen leken op ons te hebben gewacht, ook alle autoriteiten, onder wie de administrateur du territoire (een territoire is een onderafdeling van een provincie; het territoire Bagata telt 875.000 inwoners; de administreateur is de hoogste autoriteit), en een chef coutumier, een districtshoofd over 72 dorpen. Een wat vreemde man, maar erg vriendelijk. Zeg maar een stamhoofd. Hij ontving ons gisteren in zijn dorp met een enorm onthaal. We hielden er een korte evangelisatie- en gebedsbijeenkomst met enkele honderden mensen. Als gift kregen we een geit mee, twee gerookte vissen, 4 eieren en een schaal vol krioelende palmlarven. Heel aardig, en bovendien een zeldzaam grote gift.

 

De campagnes in Bandundu en Bagata werden bezocht door telkens 3000 - 6000 mensen, in beide plaatsen waren 4 daagse bijeenkomsten.. De conferenties voor kerkewerkers werden bezocht door in beide plaatsen 125 mensen, en met de grootst mogelijke belangstelling. 

 

In Bandundu moest ik 2 nachten vluchten, vanwege een dode in het huis van de buren. Dat betekent nachwaken met enorm veel lawaai, grote geluidsboxen die je in je bed doen trillen en die beurtelings de landelijke toptien en reliogieuze liederen uitkramen, van 18 uur tot 06 uur, zonder onderbreking. Hoe harder het geluid, hoe meer de dode geëerd wordt. Gelukkig woonde er een predikant in een rustige zone, waar ik in alle rust kon slapen. De rest van het team is 2 nachten wakker gebleven. Ik had hen geadviseerd ook te vluchten... Eigen schuld, dikke bult, maar na 2 nachten zonder slaap waren ze volslagen gebroken, terwijl ik er uitgeslapen op los kuchtte....

 

De reizen naar en van Bagata waren moeilijk. Op de slecht tot niet-onderhouden zandpaden maakte de volgeladen jeep (met 17 medewerkers en een enorme lading luidsprekers etc.) een snelheid van iets meer dan gemiddeld 20 km.. Geregeld liepen we vast in het rulle zand. Gister hadden we ook nog 3x een lekke band.

 

Zondag preek ik in de pinkstergemeente van ds. Luswa, onze directeur in Congo. Maandag met de bus naar Kinshasa, waar we waarsch. pas na 20 uur zullen aankomen, om de ochtend daarna om 04.30 uur op te staan om het vliegtuig naar Mbuji Mayi te halen. Zendingswerk is geen luxe. Dat ervaar ik deze reizen behoorlijk aan den lijve. Maar mijn geloof is ongebroken, en er gebeurt hier zo vreselijk veel goeds en moois...!

 

Dus geen zorgen. Vanavond zal ik Bartalien even bellen, om de zorgen weg te nemen. Ze schreef dat ze zich grote zorgen maakte. Geen nood... Zelfs in de rimboe zijn er apotheken (..%%$$###&&**, opgetrokken uit bamboe en stro...) waar je tegen een kleine betaling je eigen medicijngebruik kunt regelen. Ik heb enkele keren een zakje oploszouten tegen uitdroging gebruikt, een Belgisch product, en hoe walgelijk het ook smaakte, het hielp perfect.

 

Niets meer te vertellen. De rest is voor verhalen en verslagen in Nederland. Met vriendelijke groet en Gode bevolen,

 

Bram Krol