woensdag 21 juli 2010

Congo 2010

19 juli

Na rustige vluchten met Kenyan Airways naar Nairobi, en toen een overstap naar Kinshasa (binnen 2 uur, dus snel) ben ik tamelijk uitgeslapen aangekomen. Ik sliep zo vast, dat ik één maaltijd geheel miste, 2 andere ten naaste bij. Wat een langslaper… Blijkbaar had ik het nodig. Het weerzien met Maki was heel prettig. Op de luchthaven van Kinshasa zijn de zaken beter geregeld dan ooit, en dat betekent: geen bedrog, gezeur aan je kop etc. Heerlijk.

Ds. Kindia was niet thuis, maar ik heb in zijn huis geslapen, waar diverse oude bekenden me kwamen opzoeken; heel prettig. Voor vijf uur in de ochtend belde papa Maki al, of ik mijn ontbijt al had genomen, want om 5 uur precies zou hij me ophalen, om op tijd op het nationale vliegveldje te zijn, Ndolo. Vandaar naar Kikwit, het huis van ds. Luswa, waar ook ds. Richard Mayoko verblijft, één van onze teamleden. Daar kwamen ds. Vincent (die bijna zijn oog was verloren in het oerwoud, een vrijwilliger van onze beweging Africe) en de voormalige abbé Kopa me opzoeken en ze brachten veel goed nieuws.

Morgen vertrekken we naar het zuidoosten met een oude jeep naar Kalo, waar we een evangelisatiecampagne van drie dagen hebben. De mensen wachten met ongeduld op ons. Na Kalo volgen Piopio, een stadje gelegen langs de gelijknamige rivier (4 dagen), Panu, de belangrijkste stad ten Oosten van Kikwit (4 dagen) en Eolo (4 dagen), aan de overkant van de grote Kasaï-rivier, waar we met een kano met buitenboordmotor heengaan, een reis van meer dan 2 uur over het water. Vooral daar wachten de mensen met grote verwachting. Dat wordt dan de eerste kerkelijke conferentie in hun stad, en de eerste grote evangelisatiecampagne.

Van ds. Richard en Luswa, die grote nazorgreizen langs eerder bezochte gebieden hebben gemaakt, heb ik gehoord hoe groot de behoefte aan vorming is. En aan Bijbels! De meeste ouderlingen en zelfs catechisten (een soort hulppredikant)) hebben geen Bijbel; hetzelfde geldt voor sommige grote dorpen met meer dan 2000 inwoners. Van ds. Vincent hoorde ik dat de situatie in het oerwoudgebied nog veel en veel dramatischer is. Hij heeft het geregeld overigens, dat 2 pygmeeën een theologische opleiding (HBO-niveau) kunnen volgen in Kikwit. Hij kwam ook met schrijnende verhalen over de enorme scheiding tussen de pygmeeën en bantoes in het oerwoud. Sommige kerken daar weigeren apert pygmeeën toe te laten, en men wil zeker niet dat een pygmee in huis komt of een glas gebruikt van een bantoe. Alleen al de reis van Jean en Vincent was een groot getuigenis, want zij sliepen en aten bij de pygmeeën thuis.

Vlak voor vertrek naar Kongo kreeg ik het goede nieuws te horen, dat een goede gever een zeer groot bedrag wil schenken voor bijbelverspreiding. Dat komt des te beter uit, omdat in Nepal inmiddels 5000 exemplaren van een nazorgboekje gedrukt zijn, bedoeld voor bijbelstudiegroepen. Die hoop ik door te sturen naar Kongo vanuit Nederland, waar ik een goedkope manier voor heb. Op die manier kunnen we drukwerk in dat land laten arriveren voor 40 à 50% van de prijs die het in Kongo zou kosten.

Ook cursussen vallen in goede aarde. Velen weten hoegenaamd niets van Bijbel, kerk en geloof, maar willen o zo graag meedoen in kerkenwerk en evangelisatie. Wij geven enorme versnellingen aan kerken mee, om het evangelie te verkondigen en hun gemeenschap naar bijbelse normen op te bouwen. Overal ontmoeten we een groot enthousiasme. Onze beweging heeft een goede naam, en we krijgen uitnodigingen van alle kanten om in allerlei plaatsen te komen.

Na de campagnes in de Bandunduprovincie en nog een kerkdienst op 8 augustus in Kikwit, ga ik weer naar Kinshasa, om een dag later door te reizen naar Mbuji Mayi voor conferenties met de gemeenschap van de ‘Christelijke Kerk van de getuigen van Jezus’(2 miljoen leden). Daarover later meer.

Bid voor een goede ontvangst van het Evangelie in Kalo, Piopio, Panu en Eolo, en goede aandacht voor de conferenties, die vaak heling brengen in scheefgegroeide kerkelijke situaties. We zijn niet alleen conferentieleiders en musici, maar tegelijk pastorale werkers, vrienden en vertrouwensmensen in elke plaats waar we komen. En bron van informatie, raadsman en noem maar op.

Allen hartelijk gegroet uit een redelijk warm (dus zeer dragelijk) Kongo, waar tot hiertoe de temperatuur maximaal tot 30 graden reikte.

Met vriendelijke groet,

Bram Krol

Geen opmerkingen:

Een reactie posten

Opmerking: Alleen leden van deze blog kunnen een reactie posten.